کنۀ قرمز مرکبات، Panonychus citri (McGregor) (Acari: Tetranychidae) یک آفت مهم گیاهی در مناطق کشت مرکبات جهان است. استفاده از آفت‏کش‏های شیمیایی با طیف اثر وسیع علیه این گونه و دیگر آفات در مناطق مرکبات‏کاری، این کنه را به یک آفت جدی در باغ‏‏های مرکبات در حاشیه دریای خزر درآورده است. اثرات کشندگی و زیرکشندگی دو ترکیب زیست‏سازگار سیترونلول و عصاره‏ی چریش روی مراحل مختلف زندگی کنۀ قرمز مرکبات با استفاده از روش برج پاشش مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که سیترونلول روی مرحله‏ تخم و عصاره‏ی چریش روی مرحله‏ی لاروی به ترتیب با LC50 معادل 55/245 و 94/666 میلی­گرم بر لیتر، سمیت بالایی داشتند. بررسی اثرات زیرکشندگی سیترونلول و عصاره‏ی چریش روی ماده‏های بالغ کنۀ قرمز مرکبات در مقایسه با شاهد باعث کاهش معنی‏دار باروری (1/0، 5/1 و 03/18 تخم به ازای هر ماده به ترتیب)، زادآوری (066/0، 07/1 و 17 تخم تفریخ شده به ترتیب) و طول عمر (43/5، 86/5 و 83/11 روز به ترتیب) شد. در کل نتایج نشان دهنده‏ی اثر مناسب ترکیبات سیترونلول و عصاره‏ی چریش در کنترل مراحل ابتدایی رشد کنۀ قرمز مرکبات با رویکرد حفاظت از محیط زیست بود. از این‏رو، می‏توان استفاده از این ترکیبات را در برنامه‏ی مدیریت مقاومت برای کنترل این کنه پیشنهاد کرد.

هدف تحقیق، تحلیل ادراک از خطر سلامتی آفت‏کش‏های شیمیایی و استفاده از تجهیزات حفاظت فردی، میان کشاورزان بود. مطالعه مقطعی، میان کشاورزان ذرت‏کار استان اردبیل (N=1507) انجام شد که با نمونه‏گیری چند مرحله‏ای و‏ با کمک جدول بارتلت و همکاران، حجم نمونه از سه شهرستان پارس آباد، مشگین شهر و بیله‎سوار تعیین شد (n=306). ادراک کشاورزان از خطر سلامتی آفت‏کش‏ها، توسط تکنیک شاخص ترکیبی (CI)، بر اساس سه شاخص اصلی درک از میزان مصرف سم، شدت سمیت و خطرناکی درک شده از آفت‏کش و درک از تعداد تجهیزات حفاظت فردی مورد استفاده برای آفت‏کش ارزیابی شد. سپس گروه‏های کشاورزان، بر اساس شاخص ترکیبی مورد تحلیل قرار گرفتند. مطابق یافته‏ها، استفاده از چکمه در اولویت اول و عینک محافظ در اولویت آخر استفاده از تجهیزات حفاظت فردی بود. بین ادراک از خطر سلامتی و استفاده از تجهیزات حفاظت فردی همبستگی معنی‏داری وجود داشت؛ ولی ادراک سلامتی، الزاماً با درجه سمیت آفت‏کش‎ها مطابقت نداشت. مطابق نتایج شاخص ترکیبی، علف‏کش توفوردی خطرناک‏ترین آفت‏کش‎ برای کشاورزان محسوب می‏شد. همچنین، مهم‏ترین متغیرهای متمایزکننده ادراک از خطر سلامتی، به ترتیب، هنجار ذهنی، سابقه شرکت در دوره­های آموزشی و اندازه مزرعه بود. با وجود شکاف بالای ادراکی و آموزشی درباره خطرات سلامتی آفت‏کش‏ها، توجه ویژه به روش‏های آموزشی گروهی، بازخوردهای مداوم آموزشی، جلب مشارکت معتمدان محلی و کشاورزان ماهر و استفاده از رسانه‏های محلی و بروشورهای هشداردهنده می‏تواند بر بهبود ادراک از خطر سلامتی کشاورزان (به ویژه خرده مقیاس) مؤثر باشد.

شته مومی کلم Brevicoryne brassicae یکی از آفات مهم گیاهان خانواده چلیپاییان است که در برابر بسیاری از حشره‏ کش‏های رایج مقاومت پیدا کرده و در سراسر جهان سبب ایجاد خسارت اقتصادی می‏شود. بنابراین شناسایی حشره‏ کش‏های جدید و توسعه برنامه ‏های مدیریت تلفیقی این آفت، امری ضروری است. در این تحقیق سمیت حشره‏کش‏های فلوپیرادیفوران، فلوکسامتامید و دینوتفوران در برابر شته‏ های بالغ با استفاده از روش غوطه ‏ورسازی برگ ارزیابی شد. مرگ ومیر بعد از گذشت 24 ساعت ثبت شد. تجزیه پروبیت داده ‏ها نشان داد که فلوپیرادیفوران با مقدار LC50 برابر با 16/58 میلی‏گرم بر لیتر موثرترین ترکیب در برابر آفت است. در ادامه، اثر غلظت زیرکشنده ( LC25) این حشره ‏کش روی پارامترهای رشدی جمعیت شته مومی کلم با استفاده از تئوری جدول زندگی دوجنسی سن-مرحله رشدی بررسی شد. غلظت زیرکشنده فلوپیرادیفوران (LC25= 21/65 mg/L)  طول عمر و باروری ماده‏ های بالغ را نسبت به شاهد کاهش داد. مقادیر نرخ خالص تولیدمثل 236/5 و 345/24 پوره بر ماده، نرخ ذاتی افزایش جمعیت 125/0 و 277/0 بر روز،  نرخ متناهی افزایش جمعیت 134/1 و 319/1 بر روز، به ترتیب در تیمار LC25 فلوپیرادیفوران و شاهد به دست آمدند. دینوتفوران با مقادیر LC50 برابر با 50/244 و 17/1005 میلی‏گرم بر لیتر بیشترین سمیت را برای لاروهای سن سوم و حشرات بالغ کفشدوزک Hippodamia variegata داشت. مقادیر نسبت انتخابی و ضریب خطر نشان دادند حشره‏ کش‏ها برای کفشدوزک انتخابی و ایمن هستند. با انجام آزمایش‏ های تکمیلی، می‏توان استفاده هم زمان حشره‏ کش‏های فلوپیرادیفوران، دینوتفوران و فلوکسامتامید به همراه H. variegata را در مدیریت تلفیقی شته مومی کلم توصیه کرد.

رتروترانسپوزون ها یا ترانسپوزون هایی که بواسطه یک RNA حدواسط منتقل می گردند. شامل آن دسته از عناصر متحرک می باشند که ابتدا از روی توالی DNA آنها RNA ساخته شده و سپس به کمک آنزیم رونوشت بردار معکوس از روی RNA، DNA قابل انتقال به مکان جدید بدست می آید. این عناصر ژنتیکی متحرک به مقدار بسیار زیادی در ژنوم گیاهان وجود دارند و نقش مهمی را در تکامل ژنوم گیاهان بازی می کنند، مثلا در گندم نان، 90 درصد ژنوم آن از رتروترانسپوزون ها می باشد و همچنین در ژنوم ذرت این مقدار بین 80- 50 درصد است. بعضی عقیده دارند که رتروترانسپوزونها از زمان شروع تبدیل ژنوم های انواع RNA به DNA منشا گرفته اند. فراوانی رتروترانسپوزونها و هتروژن بودن بسیاری از توالی های آنها نشان می دهد که آنها در گیاهان اولیه حضور داشته اند و یا ممکن است که رتروترانسپوزونها بعد از تشکیل اولین سلول یوکاریوتی بوجود آمده باشند و از طریق انتقال افقی و عمودی در بین موجودات پراکنده شده باشند.

این آزمایش با هدف بررسی تاثیر هیومی پتاس در افزایش سطح تحمل به شوری گیاه پوششی فیلا (Phyla nodiflora L.) بر اساس ویژگی های مورفوفیزیولوژیک انجام شد. طرح کرت های خردشده در یک آزمایش گلخانه ای با دو عامل به صورت بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. کرت اصلی شامل شوری کلرید سدیم در 5 سطح مختلف (صفر، 4، 8، 12 و 16 دسی­زیمنس بر متر) بود؛ در حالی که، کرت فرعی شامل سه سطح هیومی پتاس (صفر، 500 و 1000 میلی­گرم) بود. نتایج نشان داد، بدون در نظر گرفتن تیمار کودی، وزن تر شاخساره و کیفیت ظاهری در تیمار شوری 16 دسی زیمنس بر متر در مقایسه با گیاهان شاهد به ترتیب کاهش معنی دار 02/19 و 34/24% نشان دادند. دیگر ویژگی مثبت گیاه فیلا در تنش شوری 16 دسی زیمنس بر متر، وضعیت به نسبت مطلوب رنگدانه های گیاهی بود. افزون بر این، کیفیت ظاهری همبستگی قوی و مثبتی با طول شاخساره، وزن تر و خشک شاخساره و وزن تر ریشه نشان داد. به طور کلی نتایج بیانگر آن بود که فیلا در زمان تنش شوری از ویژگی های رشدی خود کاسته است. بدین ترتیب از کیفیت ظاهری در شوری بالا تا حدودی کاسته شد؛ اما در عوض سبزینگی فیلا در شرایط تنش حفظ شد. بر اساس نتایج وزن تر و خشک شاخساره و ریشه، محتوای نسبی آب (RWC) برگ و کیفیت ظاهری گیاه فیلا تا سطح شوری 8 دسی زیمنس بر متر از وضعیت مطلوبی برخودار بود و نیازی به استفاده از تیمار هیومی­پتاس تا این سطح از تنش وجود ندارد. در سطوح شوری بالا (12 و 16 دسی زیمنس بر متر)، ویژگی های مورفوفیزیولوژیک فیلا کاهش یافت. در نتیجه در سطح شوری بالا برای بهبود وضعیت کلی گیاه، کاربرد هیومی پتاس پیشنهاد می شود. به طوری که، هیومی پتاس 500 میلی گرم بر لیتر سبب افزایش طول شاخساره، تعداد شاخساره جانبی و RWC در سطح شوری 16 دسی زیمنس بر متر شد. افزون بر آن، 1000 میلی گرم بر لیتر هیومی پتاس، سبب بهبود رنگدانه های گیاهی در تیمار شوری 12 دسی زیمنس بر متر گردید.

گیاهان یک بستر تولید ایمن، کارآمد و ارزان هستند که از طریق آن ها می توان واکسن ها و سایر پروتئین های درمانی را برای کشورهای فقیر و در حال توسعه جهان تهیه کرد. فناوری وکتورهای بیانی مبتنی بر ویروس های گیاهی به سرعت به یکی از محبوب ترین روش ها برای بیان پروتئین های دارویی در گیاهان تبدیل شده است. در این مطالعه، مروری بر چندین واکسن خوراکی تهیه شده در دنیا مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه سیستم پیشرفته بیانی مبتنی بر ویروس ها مخصوصا جمینی ویروس ها در گیاهان برای ساخت واکسن بحث شده است. همچنین در این بررسی مروری بر مزایای ویروس های دی. ان. ای دار تک رشته ای و کوچک ارایه شده و مزایای آن ها برای بیان پروتئین های دارویی با سایر سیستم های بیانی در سایر ویروس های گیاهی مقایسه شده است. همچنین پیشرفت در زمینه طراحی چندین وکتور ویروسی بیانی مختلف مبتنی بر جمینی ویروس ها در دنیا و ایران ارایه شده است و نمونه هایی از واکسن ها و سایر مواد بیولوژیکی تولیدشده از هر یک شرح داده شده است. در نهایت مزایا و چالش های تولید واکسن های خوراکی در علم پزشکی مورد بحث قرار گرفته است.

اولین استفاده از گیاهان دارویی در خاورمیانه و مربوط به عصر پارینه سنگی است. مسافران و تاجران روشهای معالجه یونانیان و رومیان را به اطبای چینی و هندی معرفی کردند که آنها نیز این تجربیات را با تجربیات قدیمی تر خویش مخلوط نمودند. بعدها با برپایی جنگ های صلیبی طب یونانی (اسلامی) نیز به طب اروپایی راه یافت. این اختلاط دانش استفاده از گیاهان دارویی بین اروپاییان و آسیایی ها به استاندارد کردن استفاده از آن کمک کرد. کتبی که در این زمینه وجود دارند همگی به حفظ، پراکندگی و استاندارد کردن این دانش کمک نمودند